De klassieke solo’s begonnen met het Lorentz Casimir Lyceum. Hier trad Sandra Pogromskaya op met haar gitaar en rustgevende klassieke stuk. Aan het begin leek de microfoon het niet goed te doen; het was erg zacht en moeilijk hoorbaar. Toen het eerste deel van het stuk gespeeld was, dacht iedereen dat ze klaar was. Het bleek uiteindelijk dat ze een bladzijde omsloeg. Iedereen was al enthousiast aan het klappen en juichen, waardoor ze nog niet verder kon. Het tweede deel was beter hoorbaar, en we konden daarom beter genieten van het rustgevende stuk dat Sandra voor ons speelde.
Daarna trad Emily Hakobjan van het Kennemer Lyceum op met de piano. Ze speelde een prachtig stuk met zeer goed techniek, waardoor ze het hele publiek goed meetrok. Ze speelde heel goed met piano, mezzo en fort (het geluid van de piano). Ze maakte een paar kleine foutjes, maar loste dat zo goed op dat dit bijna niet te merken was. Nadat ze het stuk gespeeld had, ging het publiek helemaal uit z’n dak.
Als derde hadden we als optreden Tije Stratenus van het Baarnsch lyceum. Hij had een erg indrukwekkend stuk op de piano gespeeld. Het was een vrolijk stuk dat je een goed gevoel gaf. Zijn vingerwerk was supersnel en goed. Hier we waren erg enthousiast over. Tije speelde een erg moeilijk stuk, waar je heel veel techniek voor nodig hebt. Ook al maakte hij een paar foutjes, was dit makkelijk om doorheen te kijken door de moeilijkheidsgraad van dit stuk. Over het algemeen vonden we dat hij het heel erg goed deed.
Als laatste voor onze klassieke solo’s hadden we Vincent Opheikens. Hij had een erg mooi en hypnotiserend stuk uitgekozen. Als je naar hem en zijn gitaar keek kon je eigenlijk niet wegkijken. Hij speelde het ingewikkelde stuk heel vloeiend, bijna alsof het gemakkelijk was. Het publiek was erg stil en we waren erg onder de indruk van hem.
Het waren allemaal prachtige optredens en het wordt een zware keuze voor de juryleden.